18:عزیز دلم... پسر نازنینم

امروز دقیقا پنج ماهه و نیمه شدی... نمیدونم چجوری با کلمات باید حس و حالمون رو برات بنویسم... برای ما شبیه معجزه هستی... وجود تو برای ما خیلی خیلی خیلی باارزشه... هر روز بخاطر بودنت در کنارمون خدا رو شکر میکنیم که ما رو لایق این نعمت بزرگ دونست...

حالا دیگه من و پدرت رو راحت تشخیص میدی و تو هم خیلی به ما وابسته تر شدی... هر لبخند و خنده ی تو عمری دوباره به ما میده... خدا رو شکر پسر خوش اخلاق و خندونی هستی و خدا رو از این بابت شاکریم که میتونیم لذت بیشتری از وجودت ببریم...

پدرت رو خیلی خیلی دوست داری و براش خیلی عکس العمل نشون میدی... وقتی نگاهتون میکنم که چطور پدرت باهات بازی میکنه و تو از ته دل براش قهقهه میزنی، این تصاویر مثل رویا میمونه برام... خداوندا پارسال این موقع چه فشاری رومون بود... نوشته های اون روزا رو میخونم و بغض گلوم رو میگیره..تصورش هم نمیکردم خدا اینهمه محبت در حق ما کنه... تو واقعا هدیه بینظیری از جانب خدا برای ما هستی.

این روزها دیگه روی شکم میچرخی و گاهی تقلا میکنی برای خزیدن. با جغجفه هات بازی میکنی.علایم دندون درآورنت یک ماهیی هسنت که خودشون رو نشون دادن... هر چیزی که بدستت میدیم رو دوست داری با دهنت هم امتحان کنی.

آخخخخخخ که نمیدونی چققققققدر شیرینی... بقول سامیار مثل چایی شیرین هستی...

بوت آدمو مست میکنه... آدم دلش میخواد ساعتها فقط بشینه و بخندونت و بوست کنه و بوت کنه و لذت ببره..

همه سعی مون رو میکنیم که از لحظه لحظه ی باهم بودنمون لذت ببریم و خدا رو شکر کنیم. الان بیدار شدی و

من دوباره خوابت کردم.

پسر عزیزم میخوام اینو بدونی که با تمام وجودم دوستت دارم...